Nadat ik ruim twee weken met gebroken vliezen had rondgelopen – of eigenlijk vooral op de bank gezeten had – ging het mis. Mijn temperatuur liep op en ik verloor het laatste beetje vruchtwater wat nog over was. Ons zoontje was als een vis op het droge, zonder vruchtwater om zijn longetjes mee te vullen, om in te dobberen, om in te groeien.
Het verlies van een kind raakt het hele gezin. Niet alleen ouders, maar ook broertjes en zusjes – zelfs als ze nog jong zijn. Hoe leg je uit dat een broer of zus er niet meer is? Hoe zorg je ervoor dat ze altijd deel blijven uitmaken van het gezin?
Op 14 augustus 2022 overleed onze dochter Adinda Slot door een ongeval met een waterscooter. Hoe ga je dan verder? Dat wisten wij zelf niet en met die vraag waren wij ook niet bezig. We leefden van dag tot dag.
Veel ouders van overleden kinderen zijn geïnteresseerd in een reading of consult van een medium. Maar sommigen vinden het ook spannend. Want het is zo’n kwetsbaar onderwerp. Hoe weet je nou of je ‘een goeie’ hebt?
In editie 6 van Nel Magazine schrijf ik over het bewaren en wegdoen van spullen van je overleden kind. Direct na het overlijden en in de eerste periode van rouw heb je niet het overzicht of inzicht wat later nog voor jou van waarde kan zijn. Eenmaal weggedaan kun je er nooit meer naar teruggrijpen. Haast maken met opruimen is dan ook niet nodig. Gewoon tijd pakken die voor jou oké voelt.
Als een kind overlijdt zal het altijd een bijzondere plek houden in je hart, maar hoe zorg je ervoor dat het ook een plek krijgt in het familiesysteem? En waarom is dit zo belangrijk voor het kind, voor jou als ouder en alle volgende kinderen?
Riekje Boswijk-Hummel (1946) is getrouwd met Jan Boswijk. Samen richtten zij Centrum Boswijk op. Zij werkte daar meer dan dertig jaar als therapeute en opleider aan
Riekje Boswijk-Hummel (1946) is getrouwd met Jan Boswijk. Samen richtten zij Centrum Boswijk op. Zij werkte daar meer dan dertig jaar als therapeute en opleider
Ieders rouw is uniek. Je zal het herkennen, dat zelfs wanneer je iemand spreekt die ook een kind is verloren, je toch ook dingen anders beleeft. In een rouwretraite is dat niet anders. Jouw verhaal en alles wat je bij je draagt is uniek, tegelijk herkennen we heel veel in elkaars pijn en zeker als er volledige aandacht voor is.
Cecile organiseert een speciaal evenement voor moeders die ‘alle ballen hoog moeten houden’. Nu voelt dit waarschijnlijk voor veel vrouwen met een ‘gewoon’ druk gezin al zo. Maar wat nou als je met bovenmatige zorgtaken te maken hebt gehad, of nog steeds hebt?
Waar Maartje vier jaar geleden in haar eentje begon met NEL Magazine, zijn er voor deze vijfde editie twee vrouwen aangehaakt. Wie zijn ze? Wat
Is er een grens voor wanneer een gemis universeel minder erg is? Is er een punt vanaf waar je ‘legitiem’ verdriet mag hebben om je verloren kind? Heb ik voor mijzelf die grens in mijn hoofd? Heb ik een idee over wat ‘erg’ is of wat ‘minder erg’ is?
