Ik wil eigenlijk niet dat het nieuwe jaar begint, ik wil 2017 voor altijd vasthouden, omdat ik nu nog kan zeggen dat ze dit jaar heeft geleefd. In dit jaar is ze nog bij ons geweest, heeft ze gelachen, gesport, gezongen en ja, ook veel geleden. Het is hartverscheurend om een jaar in te gaan waarin ze niet meer rondloopt en me niet meer aankijkt met haar blauwe ogen.

“Je bent nog jong, je kunt nog zoveel kinderen krijgen” was troostend bedoeld en voelde niet zo. Fascinerend dat mensen denken dat deze zin zou kunnen helpen. Wat hadden ze verwacht? Dat ik zou antwoorden: “Oh ja, das waar, zo had ik het nog helemaal niet bekeken. Ach dan valt het nog wel mee inderdaad. Nou wie gaat ermee wat leuks doen?”