Ervaringsverhalen overleden kind

‘Wat is er met jouw broertje gebeurd?’ vraagt ze. ‘Hij ging in de oven’,  zegt Boaz. ‘In de oven?’ Het meisje kijkt een beetje verschrikt naar mij en naar de oven in onze keuken

Onze vaders, moeders, zussen, broers, vrienden en vriendinnen. Jullie houden van onze kinderen én van ons. Jullie voelen je eigen verdriet én ons verdriet. Hoe was het voor jullie? Op die dag. En daarna? Sylvia van Gelder, de oma van Oscar doet haar verhaal.

Wij hebben er ook voor gekozen om te genieten van het leven en mooie dingen te zien. Onze kinderen zouden niet hebben gewild dat wij niet meer zouden genieten. Ze komen niet terug, ook niet als je in bed blijft liggen. Ze zijn hier niet gekomen om alleen maar verdriet te brengen.

Voor NEL 1 ben ik op zoek gegaan naar vaders die hun verhaal wilden delen. Tim, Mike en Jos hebben allemaal hun kind verloren. Zij vertellen hoe het voor hen was. Werd er anders op hun gereageerd dan op de moeders? Vragen hun vrienden naar hun verdriet? Hoe gaan ze er op hun werk mee om?

Bij Morris werd bij de twintig weken echo een ernstige hartafwijking geconstateerd. Tim en Manon hebben moeten besluiten om hem met 23 weken op 15 januari 2019 geboren te laten worden.

Bij Benja werd bij de twintig weken echo een vocht in de borstkas geconstateerd. Na veel onderzoeken leek het de goede kant op te gaan. Maar toen hij twee maanden oud was is hij op 1 april 2018 overleden aan een infectie.

Ja wat zal ik zeggen. Je leeft je leven maar het wordt nooit meer zoals het was. Ook al is het bijna vijf jaar terug, het wordt voor mij niet makkelijker. Ik denk zelfs dat het lastiger wordt. Het gemis wordt steeds groter lijkt wel.

Dit wil ik graag alle ouders meegeven die hier mee te maken krijgen. Doe wat goed voelt! Ga je niet afvragen of het misschien gek is. En weet dat je op elk moment nog van mening kan veranderen over bepaalde zaken. Dit is jullie moment!

Ik kijk op mijn telefoon. Hij puilt uit van berichten van anderen in hun cocon. Filmpjes en foto’s. Van families met broertjes en zusjes. Samen knutselen, samen spelen en samen knuffelen op de bank. En ineens voel ik het. Een stekende pijn. Ik herken dit. Het is mijn hart dat breekt. In ontelbare stukken.

In 2017 verloren wij onze eerste dochter Emma, nu ben ik zwanger van ons derde kindje. En soms ben ik zo bang voor wat er weer kan gebeuren.