Inspiratie

Enkele weken ná haar uitvaart brengt de bloemist een verpakte roos met een kaartje erbij. Met daarop voor ons haar laatste handgeschreven tekst: ’Lieve papa en mama. Een kleine bloem, een klein berichtje, om te laten weten dat ik heel veel van jullie hou! Liefs, jullie Sara’.

Dankjewel dat je precies twee jaar geleden bij ons geboren bent. Dankjewel dat je twee maanden lang bij ons was. Dankjewel dat je me in die twee maanden en die twee jaar erna hebt geleerd dat onvoorwaardelijke liefde verder gaat dan de dood.

Boosheid zijn kan een nuttige emotie zijn. Het heeft me ook veel gebracht. Door boosheid kon ik overleven. Ik moest alleen een andere manier zien te vinden om met mensen om te gaan. Uiteindelijk is me dat gelukt.

Hiske en Maartje maken afzonderlijk van elkaar een tijdschrift voor ouders van overleden kinderen. Het ‘toeval’ wil dat ze ongeveer tegelijkertijd hun lancering hadden. Wat vonden ze daarvan en wat vinden ze van elkaars tijdschrift?

De situatie is vast heel herkenbaar: Je ontmoet mensen voor het eerst en ze vragen nietsvermoedend naar je kinderen. Vertel je dat je een overleden kind hebt, of ontwijk je de vraag? Sophie schreef over haar ervaring.

Dat dierenliefde onvoorwaardelijk is weet ik, maar ná het overlijden van mijn dochter Sara beleef ik dat nog intenser. Ik wil jullie voorstellen onze kat Liesje, die voor veel troost zorgt.

De verjaardag van je overleden kind. Vier je die nog wel? Is er nog ´wel iets te vieren? En noem je het een verjaardag? Lees hier tips om de verjaardag van je eigen overleden kind(je) te vieren. Of om een ander hierin te steunen.

Ik maakte, samen met nog drie moeders die ook een kind moeten missen, mijn eigen ‘hemeltje’. Een vilten, zachte fantasiewereld in een hemeldoos. Dit is creatieve rouwtherapie met een verrassend resultaat.

Of juist niet! De juiste woorden zijn heel erg moeilijk, dat weten we. Maar dit vonden wij wel leuk en niet zo leuk.