byKees*, is een kledingmerk met een persoonlijk verhaal. Vanuit een heftige privé situatie hebben de zwagers Tim en Jeroen, hun handen ineen geslagen. Hun verdrietige ervaring wilden ze ombuigen tot een mooi, waardevol en positief verhaal. En dat is gelukt!
‘Wij zijn niet alleen verbonden door onze familieband, maar ook doordat we beide onze zoons tijdens de eerste zwangerschap zijn verloren. Jeroen en Sanne kwamen er bij de 20 weken echo achter dat hun zoon, Naud*, niet levensvatbaar zou zijn. Hij is met 22 weken stil geboren. Bij Tim en Birgit is hun zoon Kees* geboren met 24 weken en 5 dagen. Na een strijd van vijf weken is hij in het UMCG overleden. Juist door beide ervaringen willen we iets betekenen voor onderzoek naar vroeggeboorte. Aangezien wij niemand dit gemis en verdriet gunnen. Vanuit deze gedachte kwamen we uit bij stichting Strong Babies.’
Tim: ‘Kees is geboren met 24 weken en 5 dagen en werd daardoor extreem prematuur genoemd. Mijn vriendin Birgit kreeg in de nacht van 30 oktober 2019, wat achteraf bleek, weeën. Ze was toen precies 24 weken zwanger. We belden onze verloskundige en zij stuurde ons direct naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen bleek de bevalling al begonnen te zijn. Wij waren in totale shock en begrepen niet hoe dat zo opeens kon gebeuren.
Helaas was er geen tijd om te beseffen wat er echt aan de hand was, want een uur later zaten er twee kinderartsen en twee gynaecologen in onze kamer. De artsen vroegen ons of wij voor actief beleid wilden gaan of voor comfort.
Actief beleid hield in: we gaan voor het leven en daar gaan de specialisten alles aan doen, binnen het menselijke. Dat hield ook in dat Birgit weeënremmers zou krijgen en longrijpingsprikken voor de baby. Ook was bedrust essentieel. Het andere beleid was comfort. Dit hield in dat er niets zou worden gedaan door de specialisten en dat onze zoon zonder lijden zou overlijden. Ondanks alle risico’s hebben wij gekozen voor actief beleid. Mede door deze keuze heeft Kees nog vijf dagen veilig in de baarmoeder van mijn vriendin gezeten.’
‘Op maandag 4 november 2019 om 02.09 uur is onze zoon Kees geboren. Kees was 29 cm en woog 770 gram. De eerste dagen gingen goed. Maar Kees kreeg helaas een dubbele longontsteking door een agressieve bacterie. Toch bleef Kees vechten voor het leven. En wij vochten met hem mee. Zo ook alle verpleegkundigen en kinderartsen van de afdeling Neonatologie. Ondanks zijn gevecht, de medicatie, de liefde en de goede zorgen, bleken de longen van Kees te beschadigd. Dit kwam door de beademing. Deze heeft constant met te veel druk zuurstof moeten pompen in de longen van Kees om hem in leven te houden. Zijn longen konden daardoor niet goed rijpen en herstellen. Hierdoor is onze zoon Kees op 13 december om 06.27 uur overleden.
De periode na het overlijden van Kees was onwerkelijk, verdrietig en hard. Wij weten dat het beter is voor Kees en dat hij op een rustige manier is gegaan zonder pijn. Ondanks deze gedachte mis je hem, mis je hoe het zou zijn en mis je het zorgen voor je kind. Wel is ons duidelijk geworden dat mijn vriendin en ik alles aan kunnen. We waren al die tijd positief en stonden dag en nacht voor elkaar klaar. En zo ook onze familie en vrienden. Een tijd die ons heeft verbonden en liefde heeft geschonken voor altijd. Dankzij onze kleine man.’
Dankjewel byKees* voor de bijdrage aan NEL 3!
‘Ook hebben we de tijd in het UMCG op de afdeling Neonatologie, ondanks de heftigheid, als veilig en mooi ervaren. De mensen die werken op deze afdeling zijn met een woord geweldig. Met hun passie en menselijkheid hebben de verpleegkundigen en kinderartsen onze dagen in het ziekenhuis dragelijker gemaakt. Naast hun zorg voor Kees en de andere baby’s, zagen we ook dat zij bezig waren met onderzoek. Onderzoek om te kijken hoe prematuren een grotere kans van overleven zouden kunnen krijgen.
Door onze ervaring op de afdeling Neonatologie en door het gemis van Kees, hebben we besloten dat we hier iets mee moeten doen. Kees moet voortleven en niet alleen in gedachten. Wij gunnen niemand het verliezen van een kind en wij willen iets terug doen als het gaat om onderzoek naar vroeggeboorte.
Het idee om t-shirts te ontwerpen komt doordat ik altijd t-shirts draag, maar deze vaak niet helemaal naar wens zijn. De opdruk ‘Always & Everywhere’ is gebaseerd op onze tattoo die wij ter ere van Kees hebben laten zetten. Toen was daar onze eigen t-shirt lijn, byKees*. Een t-shirt lijn met fijne shirts, in goede kleuren en unieke handmade prints. Met de verkoop van onze t-shirts gaat een donatie naar Strong Babies. Dit zullen we elk jaar persoonlijk overhandigen.
Naast onze eigen kledingmerk willen we de website en social media gaan gebruiken om ervaringen te delen. We willen verpleegkundigen en kinderartsen aan het woord laten en jullie meenemen in de onderzoeken die gedaan worden van de donaties.
‘Naud is stil geboren met 22 weken en 3 dagen. De zwangerschap van mijn vriendin Sanne verliep soepel en de controles leken allemaal goed. Ook tijdens de 20 weken echo bij de echoscopiste verliepen alle metingen goed en zagen we een vrolijk spartelend mannetje op de echo.
Onze zoon liet zich wel iets moeilijk meten. Dus na 45 minuten zei de echoscopiste (waarmee onze verloskundigen samenwerkten) dat we mochten terugkomen voor een tweede meting. Ze drukte ons op het hart dat er geen reden was tot zorg, dat ze enkel graag nog een keer wou kijken of ze de laatste metingen kon laten slagen. Tijdens deze tweede echo, op maandag 4 april 2016, leken alle metingen het eerste halfuur weer prima.’
‘Totdat de echoscopiste keer op keer het buikomtrekje bleef meten. Er kwamen verontrustende constateringen aan het licht, wat mogelijk duidde op een afwijking bij onze baby. Meer kon de echoscopiste niet vertellen, dat was aan de gynaecoloog. Bij het verlaten van het echocentrum wisten we enkel dat er een groeiachterstand was en kregen we een hand, ‘sterkte’. Hoe kon dit nu ineens? Alles leek toch goed?
Twee dagen later konden we terecht bij de gynaecoloog in het Isala ziekenhuis Zwolle. Daar kregen we een derde, voor ons eindeloos lang durende, echo. Na het onderzoek was hij gelijk duidelijk. Ons zoontje had een ernstige groeiachterstand en in combinatie met andere factoren leek het hem te gaan om een chromosoom afwijking. De gynaecoloog zette alles op alles en zo konden we een dag later, 7 april, terecht voor een vruchtwaterpunctie. De punctie was nodig om daadwerkelijk te achterhalen wat er met ons zoontje aan de hand was. Gelukkig hadden we weer dezelfde gynaecoloog. Op zulke momenten hecht je enorm veel waarde aan bekende gezichten.’
‘Na de punctie begon het wachten. Wachten op antwoorden, terwijl in Sanne’s buik onze baby ronddobberde. Onze familie en vrienden hielpen ons door deze moeilijke dagen. Je probeert ergens hoop te houden, omdat opgeven geen optie is. Ergens diep, diep van binnen ben je ook realistisch maar dit spreek je vooral niet uit.
Op dinsdag 12 april kregen we antwoorden. Onze gynaecoloog vertelde dat ons zoontje triploïdie had en dat deze afwijking niet met het leven verenigbaar is. Bij triploïdie heeft een baby van alle 23 chromosomen niet een tweetal maar een drietal. Bij gezonde mensen zijn er 46 chromosomen, 23 paar. Onze baby had drie maal 23 chromosomen, dus 69 in totaal. Dat is bij de celdeling niet goed gegaan. Hoe hartverscheurend ook, ergens waren we opgelucht dat de natuur ons geen keus liet. Er was geen enkele kans voor onze kleine man.’
‘Binnen een week tijd staat je complete wereld op zijn kop. We kregen de keus om de bevalling in te gaan zetten of om de zwangerschap voort te zetten. Dat laatste was voor ons geen optie. Buiten de baarmoeder zou ons zoontje niet kunnen leven en op den duur zou de zwangerschap gevaarlijk kunnen worden voor Sanne. We werden voorgelicht en enorm liefdevol gesteund door al het zorgpersoneel.
Op vrijdag 15 april gingen we naar het ziekenhuis om vervroegd papa en mama te worden. De bevalling werd opgewekt met medicatie maar liet lang op zich wachten. Tijdens een controle de volgende ochtend werd duidelijk dat ons zoontje was overleden in de buik. Daar waren we op voorbereid, de kans was groot dat hij de heftigheid van de weeën in combinatie met de medicatie niet aankon. Later die dag, op 16 april 2016 om 13.19 uur, werd Naud* stil geboren.’
Bekijk hier de hele damescollectie van byKees* en hier de herencollectie.
Schrijf je in voor NEL's nieuwsbrief
Blijf één keer per maand op de hoogte van alles wat jij belangrijk vindt.
Je gegevens worden gebruikt voor het versturen van onze nieuwsbrief zoals omschreven in onze privacyverklaring.
© 2023 NEL Magazine | Privacyverklaring
