Tips voor de uitvaart van jouw kindje, van een ervaringsmoeder

Mijn naam is Tamara. Mijn man en ik zelf zijn onze beide dochters verloren door vroeggeboorte. Onze eerste dochter Vieve is met 22 weken en 1 dag geboren en overleden. En Beau is geboren met 24 weken en 5 dagen en heeft 10 dagen geleefd. Voor beide meiden hebben we een zo mooi mogelijke uitvaart proberen te regelen.

Wanneer je hiermee bezig moet gaan, bedenk je je niet een eerste keer wat allemaal mag, kan en wat voor opties er zijn. Überhaupt, staat je hoofd daar niet naar en is elke keuze te groot en te moeilijk. Je wordt geleefd in tijd. Hierdoor is de juiste en goede begeleiding en ondersteuning van een uitvaartverzorging van onschatbare waarde. Dát is namelijk de persoon die je helpt in het proces van nóg een keer afscheid nemen van je kindje. En dit op een zo mooi en passend mogelijke manier te maken en te regelen.

Ik bleek niet verzekerd voor ´kinderen´

Voor ons, helaas tweemaal dit te moeten doormaken en er spijtig genoeg achter komen hoe anders het had gekund bij de eerste, dat doet zeer. Laat ik vooropstellen dat we geen enkel persoon willen afvallen of dat we kwaad zijn. Maar het was voor ons wel lastig.

Nog geen twaalf uur na Vieve haar geboorte – en overlijden – stond er al een uitvaartverzorger naast mijn bed. Mijn man en ik hebben via mijn ouders moeten bellen naar mijn uitvaartverzekering bij een vereniging waar ik als kind – samen met mijn ouders was ondergebracht. Waar ik, nog steeds stond  ingeschreven via mijn ouders. Dit maakte alles erg ingewikkeld.

De vereniging had een uitvaartverzorger gestuurd. We kregen direct veel vragen over de uiteindelijke dienst en of we onze eerste dochter gingen cremeren. We hadden het hier nog niet eens echt over gehad, maar stonden hier wel achter. De uitvaartverzorger benoemde onze dochter continu met een andere naam en had ook een koosnaampje voor onze dochter. Dit voelde onplezierig. Na twee dagen gaven we dit aan en hebben we haar gevraagd niet te spreken op de uitvaartdienst. Ik durfde niet te zeggen dat het voor mij uit angst was dat ze onze dochter haar naam weer verkeerd zou uitspreken.

Veel informatie

We kregen veel informatie rondom verzekeringen en regeldingen van haar die we zelf moesten uitzoeken.  We wisten niet beter en we dachten dat dit zo hoorde.  Toen we contact opnamen met mijn uitvaartverzekering via de vereniging, bleek ik niet verzekerd te zijn voor mijn kinderen. Überhaupt vergoeden zij geen ‘overleden foetussen’ onder de 24 weken. We begrepen dat ze deze term wettelijk moeten gebruiken, maar het deed ons wel zeer. De uitvaartverzorger vond dit heel naar voor ons en probeerde zich in te leven in onze situatie. De manier waarop paste alleen niet bij ons en dat maakte de situatie soms wat ongemakkelijk.

Toen mijn man naar zijn uitvaartverzekering belde, kregen we te horen dat een kindje in een zwangerschap boven de 18 weken wél mee verzekerd worden én kreeg ook nog hetzelfde budget als de verzekerde (mijn man) zelf. Dit was een grote opluchting. De uitvaartverzorger had nog niet eerder voor zo’n klein kindje een uitvaart geregeld. En uiteindelijk is dat ook merkbaar geweest (helemaal wanneer we het helaas met de tweede keer konden vergelijken). Deze persoon was veel en vooral lang aanwezig gedurende de dagen voor het regelen van de uitvaart. Mijn man en ik hebben wel kleine dingetjes overwogen en kregen heel fijn hulp van de schoonzus van mijn eigen zus, die in het mortuarium werkt van een groot ziekenhuis. Zij kon ons hele kleine maar enorm dierbare tips geven. Ze hielp ons met muziek uitzoeken, zoals het ideetje van het knuffeltje (zie hieronder) en nog meer.

Mijn man pakte de andere zaken op zoals de aangifte en erkenning bij de gemeente regelen twee dagen voor de uitvaart. Dit was overigens erg stressvol en zeer naar voor een man die net vader is geworden van een levenloos geboren kindje en dan drie maal op en neer moet rijden tussen onze woonplaats en de gemeente waar ik bevallen was en dus de geboorte/overleden plek is van onze dochter. Een dag voor de uitvaart heeft mijn man nog bloemen en een lunch voor na de dienst geregeld voor onze lieve gezinnen.

Op de dag van de uitvaart zelf, heeft ze ons niet verteld en/of voorbereid op hoe het kamertje eruit zag, waar we onze dochter mochten plaatsen en of we nog tijd met alleen mochten krijgen voordat we voor goed afscheid van haar moesten nemen. De schoonzus van mijn zus die heeft er uit eindelijk ook voor gezorgd dat we een laatste moment met zijn drietjes hadden. En heeft nog wat fotootjes van ons drietjes gemaakt.

Naast dat ze de uitvaart verder prima heeft geregeld in het crematorium en het uit eindelijke verzekeringsgeregel heeft uitgevoerd, weet ik wat ik nu mis voor onze eerste dochter.

Toen we wisten dat onze tweede dochter kwam te overlijden, wisten we gelijk wat we gingen doen en dat klinkt heel crue, maar we wilden niet dezelfde uitvaartverzorger. Mijn man belde weer zijn verzekering en alles was weer hetzelfde als vorig jaar, fijn.

Schuldig naar onze eerste dochter

Door een dierbaar persoon in ons netwerk met een verdrietig verhaal, wisten we dat zij een heel fijn uitvaartverzorgster gehad heeft. We waren erover uit om diegene te bellen en gelijk was er aan de telefoon een klik, een rustig en troostend iemand die je te woord staat. Het eerste gesprek met diegene was dan ook een wezenlijk verschil met hoe het allemaal bij onze eerste dochter is gegaan. Ik voelde me gelijk extreem schuldig naar onze eerste dochter. Zij kreeg een uitvaart van max 30 minuten, met vrijwel bijna geen opties waar we voor haar een mooiere uitvaart hadden kunnen regelen. Zo hebben we voor onze tweede dochter, geregeld dat de urn mee ging van onze eerste dochter en er vanuit haar een teddybeer met vaas en bloemen stond voor haar kleine zusje. Er werden twee kaarsen aangestoken, voor beide meiden. Niks was te gek, raar of te veel gevraagd. De uitvaart van onze tweede dochter was met een groter netwerk naast onze beide gezinnen en duurde driekwartier in de aula. Daarnaast hebben we nog driekwartier na gezeten en gesproken met een kop thee of koffie, beschuit met roze muisjes EN geboortechocolade, want dat was ook zo’n leuk en fijn ideetje van de uitvaartverzorger. We wilde het niet doen lijken als een feestje maar wel de erkenning naar beide meiden ondanks het grote verdriet. Het contact met de uitvaartverzorger was zo intens prettig, dichtbij maar professioneel en begripvol. Diegene voelde prima aan als het te veel werd en ging dan weer naar huis.

Dat de eerste uitvaartverzorger voor onze eerste dochter veel steken heeft laten vallen, kan zijn uit onwetendheid, dat kan en wil ik ook niet anders zien want dan word ik heel verdrietig. Het feit ligt er dat ze mijn man en mij en vooral onze eerste dochter te kort heeft gedaan in een extra mooie uitvaart. We wisten niet beter, en we hebben er ook genoegen mee genomen, we willen dan ook niet ondankbaar klinken. Maar waar je twee ervaringen bij hebt, ga je toch ongewild van vergelijkingen trekken. De zin: “Had ik maar geweten…” Is dan ook wat ik nog geregeld voel.

Dit doet mij nog wel pijn, het is ook extreem vers allemaal voor ons. Zowel voor Vieve als voor Beau hebben we ons best gedaan, beide keren. En ook de uitvaartverzorgers, daar wil ik vanuit gaan.

Tips vanuit ons zijn:

– Weet bij de start van de kinderwens/zwangerschap, waar jezelf en of je partner in de polis staat bij je uitvaartverzekering rondom baby’s. Hierin zit verschil per verzekeraar. De ene zegt dat een baby wordt meeverzekerd die is geboren en gestorven boven de 24 weken zwangerschap, en een andere bij een bepaald aantal weken onder de 24 weken, zoals 18 weken. Zorg dat het naar jullie wens is geregeld. Dit kan je zo veel leed besparen als je weet hoe of wat mocht het moment toch daar zijn.

– Hou rekening ermee dat de ene verzekeraar het vrijgemaakte budget, wat staat vanuit je uitvaartverzekering, over zal maken en de ander wil graag alle facturen eerst hebben en maakt dan het budget terug over. In het geval van een uitvaartverzorging, zullen zij in de meeste gevallen alle facturen vooraf betalen en sturen.

– Wanneer, en ik hoop het uiteraard niet, je/jullie te maken krijgen met een uitvaart regelen kijk naar een uitvaartverzorging waar een klik mee is emotioneel gezien. Er gebeurt zo ontzettend veel, je wordt geleefd, dan is een prettig luisterend oor en diegene met kennis die je ondersteund in dit geheel erg belangrijk. Voelt diegene jullie een beetje aan en staat diegene je echt bij als ondersteunende factor? Zo niet, schroom dan alsjeblieft niet om een ander te vragen het over te nemen, dit echt om voor je overleden dierbare kindje een mooie uitvaartdienst te verzorgen en voor je/jullie zelf meer rust te mogen ervaren en dit proces in zoverre kan “prettig” te kunnen doorlopen.

– Denk aan verschillende opties als “fijne” kleine uitingen voor jullie kindje en voor jezelf. Denk aan:

*Mocht je fotootjes en of video’s hebben, dan kan je daar een mooie presentatie van maken en tentoonstellen tijdens de uitvaart. En nee, daar in is niks gek, raar of vervelend voor anderen. Het gaat om jullie kindje en om jullie afscheid.

*Maak er een moment van, de uitvaart. Het mag en kan zolang je polis dit ondersteunt qua kosten. Daarin is een uitvaartverzorger ook, om alle opties met de bedragen daaraan te bekijken of dat nog valt binnen het budget. Het is belangrijk om je gevoel te volgen in wat je zou willen doen. Is dat ergens buiten, prima. Is dat in jullie huis, prima. In het uitvaartcentrum, prima. Groot, klein, lang of kort.. alles is oké. Een uitnodiging maken of een whatsappje sturen naar de personen die aanwezig mogen zijn, alles is oké. Je gevoel hierin hoef je niet te verantwoorden.

*Als het kindje nog geen knuffeltje had van jullie of gekregen van iemand tijdens de zwangerschap, koop er nog eentje waarvan je dan twee stuks koopt. Laat het ene knuffeltje bij het kindje (mee bij de begrafenis of mee met de crematie) en de andere hou jezelf. We hadden nog geen knuffeltjes bij Vieve maar toen we dit als tip kregen om te doen, heeft het knuffeltje continu naast haar gestaan tot aan de uitvaartdienst. En Beau heeft een knuffel de laatste dag dat ze leefde in haar couveuse gehad. Die heb ik zelf gehouden en een nieuwe dezelfde knuffel is met Beau meegegaan met de crematie. Zo hebben beide meiden waar ze ook zijn hun knuffeltje mee en hebben we zelf altijd hun twee knuffeltjes die representatief voor hun staan. Een gansje voor Vieve en een konijn voor Beau.

*Een uitvaart op zich is al verdrietig, al helemaal als het om je eigen kind gaat. Voel je niet schuldig om wel mooie of grappige gebeurtenissen te vertellen of te laten zien.

*Laat ballonnen op voor je kindje, doe het samen met je partner en of eventuele andere kinderen. Of door de mensen die ook aanwezig zijn op de uitvaart.

*Wanneer je bloemen wil op de uitvaart, kan je een bepaalde bloem x het aantal personen voor de uitvaart laten regelen met lege kaartjes en ijzerdraadjes. Zo kan eenieder iets opschrijven voor het kindje. Een wens, groet of ene uiting van liefde. Dit hebben wij onze beide dochters gedaan. Deze kaartjes heb ik in een ordner map netjes ingeplakt, bij alle andere kaartjes van ons netwerk, om in te zien wanneer we dit willen.

*Denk na over eventuele rouwherinneringen die je van je kind wil bewaren. En dit kan in de vorm van bijvoorbeeld een haarlokje bewaren als dit kan of een beetje as bewaren voor een assieraad (zijn er zowel voor mannen als vrouwen, bij een goudsmid of uitvaartcentrum).