‘Ooh maak je een tijdschrift voor ouders van overleden kinderen? Wist je dat er nog iemand is die dat doet?’ Deze reactie hebben wij tientallen keren gehad. Vaak gevolgd door een opmerking waarin wordt geconcludeerd dat wij daar waarschijnlijk niet zo blij mee zijn. Die constatering klopt niet helemaal, maar om het nog maar even zeker te weten vroegen we het elkaar.
Afzonderlijk en tegelijkertijd van elkaar beantwoorden we de vragen. Grappig om te zien dat we niet alleen in het idee van een tijdschrift op één lijn liggen, maar ook bijna dezelfde antwoorden geven.
‘In het voorjaar van 2019 ontving ik een mailtje van Maartje over een magazine waar ze mee bezig was. Ze vertelde dat ze een magazine wilde maken voor en door ouders van overleden kinderen en graag een interview met mij wilde. Het toeval wilde dat ik op dat moment zelf ook met een magazine bezig was. Ik moest het wel even laten bezinken en dacht even ‘o, lekker dan’, maar aangezien er op dit vlak nog helemaal niets was, leek me het ook eigenlijk geen probleem. We zijn beide anders, onze insteek is anders en doen we het op onze eigen manier, waardoor het ook twee verschillende magazines zouden worden. Dus ik mailde Maartje terug dat ik graag wilde ontmoeten!’
‘Op een mooie zonnige dag had ik voor het eerst een afspraak met Maartje. We hadden een afspraak gemaakt bij mij thuis. Toen ze binnenstapte viel me gelijk haar positieve uitstraling op. We raakten aan de praat en het bleek dat we over zoveel dingen hetzelfde dachten. We zijn beide een zoontje verloren en ook al is ons verhaal anders, we staan er op veel vlakken hetzelfde in. Ik bewonder Maartjes kracht om NEL Magazine vanaf nul op te bouwen, ondanks dat er ook mensen waren die zeiden, dat het niet zou lukken. Haar doorzettingsvermogen en rotsvaste vertrouwen hebben ervoor gezorgd dat het nu bestaat en het in heel Nederland in de winkels ligt. Ik vind dat ontzettend stoer en van veel lef getuigen. Ik was al een tijdje bezig en had al wat netwerk opgebouwd. Bovendien is Hugo Magazine compacter en alleen online te bestellen, waardoor de investering en het risico kleiner waren.’
‘We konden het gelijk goed met elkaar vinden. Het was heel fijn om met iemand te spreken die ook niet alleen naar het grote verdriet kijkt, maar juist ook ziet wat het je allemaal gebracht heeft. Het leek alsof we elkaar al heel lang kenden en voordat ik er erg in had, waren we twee uur verder. Het was een fijn en mooi gesprek. Met veel herkenning en een gezamenlijk doel: ouders laten zien dat er een leven mogelijk is na het verlies van je kind, hoe groot en intens het verdriet ook is. Maartje is wat spiritueler dan ik denk ik, al hebben we daar nog wel wat discussie over gehad, haha! Misschien komt zij daar meer voor uit en is het bij mij meer iets dat op de achtergrond aanwezig is. Ik geloof niet dat dingen altijd met een reden gebeuren, maar dat je het beste moet maken van dat wat je overkomt. Of Hugo nu ergens op een wolkje naar me kijkt? Geen idee. Ik voel zijn aanwezigheid niet en ben daar ook niet naar op zoek. Ik vertrouw erop dat als er wel iets is na de dood, hij trots op mij en ons zal zijn.’
‘Ik vind NEL een heel bijzonder magazine door de diversiteit en de input van vele ouders. NEL richt zich op alle ouders die een kind zijn verloren (Hugo Magazine is meer gericht op het verliezen van een baby). Doordat het door en voor ouders wordt geschreven, is ook goed te zien dat iedereen op een andere manier omgaat met het verlies. Ik denk dat hierin de grootste kracht van NEL Magazine schuilt. Veel ouders zullen het gevoel krijgen dat ze niet alleen zijn en dat geeft vaak veel troost. Ook de erkenning van het verdriet dat er soms in het dagelijks leven niet mag zijn, krijgt ruimte door het bestaan van NEL en het feit dat het ook in de winkels ligt. Ik geloof dat NEL kan uitgroeien tot een landelijk platform waar heel veel ouders steun en troost kunnen vinden.’
‘Ik geloof niet zo in concurrentie, maar veel meer in de kracht van samenwerken. Ik kan met mijn kennis, ervaring en expertise een bijdrage leveren aan NEL, net zo goed als Maartje veel voor mij kan betekenen. Juist het elkaar ondersteunen en het blijven zoeken naar manieren om elkaar te versterken, kan ons beiden, en daarmee vele ouders, helpen. Bovendien richt ik me steeds meer op trainingen en lezingen over babyverlies aan zorgprofessionals, om op een indirecte manier ouders te kunnen helpen. Ik weet nog niet hoe de toekomst voor Hugo Magazine eruit ziet. Het is voor mij geen corebusiness, maar meer een ondersteuning in het werk dat ik doe. Ik ben blij dat we elkaar gevonden hebben en elkaar ondersteunen, in plaats van elkaar beconcurreren. Daar wordt helemaal niemand beter van.’
‘Ik hoorde voor het eerst over Hiske door de kraamhulp bij mijn zus. Mijn zus beviel van Harvey (haar vierde kindje), ongeveer een jaar na het overlijden van Benja. Ik ging elke dag op bezoek toen hij net geboren was, gelukkig kon ik Benja en Harvey heel goed scheiden ven elkaar. Mijn moeder had de kraamhulp wel ingelicht over mijn verhaal. Zij kwam toen naar mij toe met een kaartje van Hiske. Ze had even daarvoor een workshop van Hiske gevolgd over kramen bij een overleden kindje. Ik wist meteen dat ik haar wilde interviewen voor NEL 1, wat op dat moment alleen nog maar ‘een idee’ was. Ik heb haar direct gemaild om te vragen of dat kon. Ze bleek in de buurt te wonen en we spraken af bij haar thuis. Naar mijn idee hadden we direct een klik. We begonnen te praten en konden bijna niet meer stoppen. Ik vond haar enthousiast, realistisch, down to earth en niet heel onbelangrijk ook erg gezellig.’
‘Wat ik erg in Hiske herkende was het weigeren van het innemen van een slachtofferrol. Als je iets van je leven wil maken, met wat daarin ook gebeurd is, dan is dat je eigen verantwoordelijkheid. Jij zal het toch écht zelf moeten doen, niemand anders gaat dat voor jou doen. Zonder het verdriet, de pijn en de rouw ontkennen. Jij bent de enige die verantwoordelijk is voor je eigen geluk. Ik vond het een verademing om daar op die manier met iemand over te praten. Het niet alléén maar focussen op het verdriet, het durven zeggen dat je ook dankbaar bent voor alles wat er gebeurd is. Zij durfde hardop te zeggen: ‘Ik ben niet gelukkig ondanks het overlijden van Hugo maar misschien wel dankzij’. Dat vond ik zó sterk. Ook al is dat spannend, toch doen. Dat bewonder ik in haar. Het verschil tussen ons is denk ik dat ik meer spiritueel georiënteerd ben. Voor mij bestaat er een diepere laag in het overlijden van Benja. Ik lees veel spirituele boeken, ga naar mediums, probeer het overlijden van Benja en alles wat daarvan gekomen is in te passen in de lessen in mijn leven. Die hoek zoekt Hiske niet echt op.’
‘Ik hoorde al eerder dat er nog iemand was die een tijdschrift ging maken over dit onderwerp, ik wist toen nog niet dat dat Hiske was. Mijn eerste gedachte was toen: Oh zie je wel, er is dus behoefte aan blijkbaar. Later kwam ik erachter dat het Hiske was. Natuurlijk vond ik dat even spannend. ‘Ben ik nu te laat’, ‘Is mijn tijdschrift niet meer nodig?’ ‘Heeft de media nog wel aandacht voor NEL Magazine?’ Maar ik kon mezelf ook heel goed voorhouden dat het betekent dat het daarom juist nodig is. Als er meerdere mensen hetzelfde idee hebben dan is het een goed idee én is er behoefte aan. Het hielp wel dat ik Hiske heel leuk vond. Toen Hugo Magazine af was en NEL nog niet, durfde ik het nog niet uitgebreid te lezen. Eerst wilde ik NEL af hebben omdat ik bang was dat ik misschien onbewust dingen zou gaan overnemen.’
‘Ik vind het superknap wat Hiske heeft gedaan met Hugo Magazine. Ze komt zelf niet uit de tijdschriftenwereld en om dan zoiets neer te zetten is echt een prestatie. Er staan ook best wel wat dezelfde onderwerpen in als in NEL, wat aangeeft hoe wij ook wel dezelfde behoefte zien hierin. Ik denk dat de kracht van Hugo Magazine is, dat het extreem herkenbaar is voor die doelgroep. De doelgroep is specifieker dan de doelgroep van NEL en daardoor is de herkenning groter en voorziet het misschien ook meer als ‘zelfhulp’ tijdschrift én daarbij verzorgt Hiske trainingen voor ouders en professionals die erop aansluiten. Het is een onderdeel van een compleet pakket waarmee ze moeders (en vaders) concreet kan helpen.’
‘Hoe wij elkaar kunnen helpen, is denk ik elkaar blijven noemen en elkaar een platform bieden. Ons doel is uiteindelijk om zoveel mogelijk ouders te helpen hun leven weer ‘op te pakken’. Het voelt voor mij niet zo dat er een doelgroep ‘te verdelen is’. Het is fijn als wij beide genoeg ‘verkopen’ om dit werk te blijven doen, maar uiteindelijk hebben we precies hetzelfde doel en willen we allebei hetzelfde.’
Kijk wat Hiske allemaal doet op www.hiskekuilman.nl
Schrijf je in voor NEL's nieuwsbrief
Blijf één keer per maand op de hoogte van alles wat jij belangrijk vindt.
Je gegevens worden gebruikt voor het versturen van onze nieuwsbrief zoals omschreven in onze privacyverklaring.
© 2023 NEL Magazine | Privacyverklaring
