Het is nu ruim vier jaar geleden dat ons kind is overleden aan zelfdoding. Voor de omgeving is dat een lange periode, waarin na verloop van tijd zaken minder intens ervaren worden. Heel begrijpelijk. Bij mij, als moeder, is dat echter niet zo, het verlies komt nu zelfs sterker binnen dan voorheen. De beelden zijn scherper, haar laatste woorden hoor ik overduidelijk in mijn oor. Het maakt me stiller, ik trek me soms terug.
Ik durf te zeggen dat ik me goed voel. Dat is altijd zo geweest, ook in die eerste dagen na haar dood. Het genieten en geluksgevoel zijn nooit verdwenen, naast het verdriet en de leegte van het verlies die er uiteraard ook zijn. Toch merk ik een verandering in mezelf. Het lijkt alsof de emoties nu harder aankomen, ik ze op een diepere laag voel trillen. Herinneringen van haar laatste levensdagen, het moment toen we haar vonden, de akelige dingen die er zijn gebeurd: ze liggen voor op mijn netvlies, alsof er een filter is weggenomen en de pijn rechtstreeks mijn hart insijpelt. Misschien heb ik de eerste jaren voor mezelf mooier afgebeeld door ze onbewust te ‘photoshoppen’, ik weet het niet.
De zaterdag voordat Sara sterft, lopen we gearmd in de binnenstad om voor haar een telefoonhoesje te kopen. Onwetend over wat er de avond erna staat te gebeuren. We schuifelen langzaam voorwaarts, ze is een beetje duizelig en vermoeid en legt haar hoofd op mijn rechterschouder. Ik voel zo intens dat ik met een terminaal ziek meisje loop, deze ervaring overvalt me. Voor even weer die vertrouwelijkheid, de verbinding tussen mij en mijn kind is in essentie zo in orde. Ze mag op me leunen, altijd en overal, we horen bij elkaar. We drinken samen onze favoriete koffie verkeerd in een gezellig restaurant.
Ik heb de stellige overtuiging dat de intensiteit van emoties en gevoelens zich aanpast aan wat je op dat moment werkelijk kunt en wilt aangaan om te doorleven. In de beginperiode geen overspoelende golven van verdriet voor mij, maar druppelsgewijs een snotje hier en een snikje daar. Hoe anders kan het nu zijn, dat ik met hulpeloze tranen op de bank zit en manlief me komt troosten.
Ook de liefde tussen mij en mijn overleden kind is in alle facetten aanwezig en straalt feller dan voorheen. Ik laaf me eraan in moeilijke momenten of als ik weer eens ga piekeren over situaties die ik lastig vind. Onze liefde te mogen opslurpen geeft me veel moed en steun om door te gaan op mijn levensweg. Ik voel haar achter me staan met haar armen om mijn hals, enterwijl ik op haar kamer aan het schrijven ben hoor ik: ‘Hai mam, ik wens je een fijne dag.’
De Stichting Saarisnietgek is voortgekomen uit een postuum project van Sara Kuysters, 17 jaar. Zij was bezig met het opzetten van een mental health project voor jongeren, terwijl ze zelf in behandeling was bij de ggz. Haar mentale problemen werden zo groot dat ze niet meer te keren waren. Ze is overleden aan zelfdoding op 25 juni 2017. Bij leven heeft ze gezegd dat het beter is tijdig te spreken over gedachten en gevoelens, ze deed dit zelf pas toen ze bijna zestien jaar was. Ze had het niet eerder gedeeld met haar omgeving – ouders en vrienden – omdat ze die niet wilde belasten met haar problemen, terwijl ze al lichte klachten had op de basisschool.
In Nel Magazine 2 staat een uitgebreid interview met vijf ouders(stellen) van vijf jongeren (tussen de 17 en 42 jaar) die een einde aan hun leven hebben gemaakt.
In dit boek vertelt Elsbeth Kuysters hoe ze verder leeft na het verlies van haar dochter Sara, die op zeventienjarige leeftijd er zelf voor kiest haar leven te beëindigen. In een persoonlijk verslag beschrijft ze niet alleen, hoe ze omgaat met haar diepe verdriet nadat ze haar enige kind verloor, maar geeft ze haar dochter ook een gezicht. Sara’s worsteling is niet uniek en staat symbool voor vele andere jongeren. De schrijfster hoopt met dit boek anderen te raken en de hand te reiken, en ook hulpverleners en familieleden te laten zien, wat er in iemand omgaat die zich maar moeilijk thuis voelt in deze wereld.
Schrijf je in voor NEL's nieuwsbrief
Blijf één keer per maand op de hoogte van alles wat jij belangrijk vindt.
Je gegevens worden gebruikt voor het versturen van onze nieuwsbrief zoals omschreven in onze privacyverklaring.
© 2023 NEL Magazine | Privacyverklaring
