Hoe is het voor vaders?

Een kind heeft altijd een vader en een moeder. Toch zijn vaak de vrouwen aan het woord. Want mannen uiten hun gevoelens moeilijker… zeggen we. Maar is dat wel zo? Of is die ruimte minder groot? Welke zaken spelen er bij vaders? Eén ding is wel zeker het verdriet, de liefde en de trots is zeker net zo groot bij deze papa’s.

Hoe is het voor vaders?

Op internet worden er veel verhalen van moeders die een kindje hebben verloren gedeeld. Vaders lijken hier minder over te delen, maar er zijn er natuurlijk net zoveel vaders die hun kind hebben verloren als moeders. Voor NEL 1 ben ik op zoek gegaan naar vaders die hun verhaal wilden delen. Tim, Mike en Jos hebben allemaal hun kind verloren. Zij vertellen hoe het voor hen was. Werd er anders op hun gereageerd dan op de moeders? Vragen hun vrienden naar hun verdriet? Hoe gaan ze er op hun werk mee om?

Dit artikel staat in NEL Magazine, bestel NEL #1 of NEL #2 op NEL Magazine.nl

Tim, de vader van Morris

Bij Morris werd bij de twintig weken echo een ernstige hartafwijking geconstateerd. Tim en Manon hebben moeten besluiten om hem met 23 weken op 15 januari 2019 geboren te laten worden.

Toen Morris geboren zou worden wisten jullie dat hij meteen zou overlijden. Keek je er evengoed naar uit?

‘Ja zeker, ik was heel erg benieuwd naar hem. Dat hij geboren was waren we ook gelijk verliefd. We hebben hem niet levend in onze armen gehad maar we waren toen vooral blij. De eerste paar uur hebben we alleen maar naar hem gekeken. Hij was zo mooi. Dit is ons eerste kind. Dus we wisten niet hoe het is als je kindje levend ter wereld komt. Het was gewoon een geboorte voor ons, zoals het hoort te zijn. Ondanks dat we het anders hadden gewild, hebben we het als heel mooi ervaren.’

Lees het hele verhaal van Tim.

Mike, de vader van Benja

Bij Benja werd bij de twintig weken echo een vocht in de borstkas geconstateerd. Na veel onderzoeken leek het de goede kant op te gaan. Maar toen hij twee maanden oud was is hij op 1 april 2018 overleden aan een infectie.

Met de twintig weken echo kregen jullie slecht nieuws hoe was dat voor jou?

‘Ja, ik was na die echo wel van slag. Het had zo leuk moeten zijn. Onze moeders waren mee en we zouden te horen krijgen wat ‘het’ zou worden. Maar ik wist ook niet zo goed hoe ik met dit slechte nieuws om moest gaan. Ik vond het vooral erg voor Maartje (zijn moeder). Maar het besef van hóe erg het eigenlijk was, dat was er toen nog niet zo voor mij. Ik dacht het komt wel goed.’

Lees het hele verhaal van Mike.

Jos, de vader van Michiel

Michiel overleed in 2014 op 9 november aan de gevolgen van een auto-ongeluk hij was 24 jaar oud.

Hoe is het nu met jullie?

‘Ja wat zal ik zeggen. Je leeft je leven maar het wordt nooit meer zoals het was. Ook al is het bijna vijf jaar terug, het wordt voor mij niet makkelijker. Ik denk zelfs dat het lastiger wordt. Het gemis wordt steeds groter lijkt wel. Michiel was echt een mensenmens. Altijd geïnteresseerd in iedereen, echt een gangmaker. Gewoon een aanwezig persoon. De dagen dat ik vrij was dan belde hij altijd of ik een bakkie kwam doen. Het maakte hem niet uit of zijn huis vol met vrienden zat, hij vond het gewoon gezellig als ik kwam. Nu nog op de mooie momenten, zoals een etentje met ons gezin. Dan zie je zijn broers met z’n tweeën zitten en denk je – het klopt niet, Michiel is er niet bij. Ook al kan ik inmiddels wel weer echt genieten van die momenten, het blijft een randje houden.’

Lees het hele verhaal van Jos.

Ook Wesley schreef een prachtige blog over hoe het voor hem voelde om zijn kindje te verliezen.