Maar 18 jaar en 18 hoofdstukken

Na haar overlijden ben ik begonnen met het schrijven van een dagboek. Uiteindelijk zijn het 18 hoofdstukken geworden, hetzelfde aantal als de leeftijd die Adinda heeft bereikt. In sommige hoofdstukken zijn gedichten verwerkt. Het eerste hoofdstuk gaat over hoe wij het slechte nieuws te horen kregen van haar overlijden, de wanhoop die je voelt, het ongeloof dat je kind er niet meer is. Het tweede hoofdstuk gaat over dromen waarin je elkaar ontmoet. Iedere maand heeft een nieuw hoofdstuk. 

Dagelijkse dingen

Het derde hoofdstuk, de maand oktober, gaat over het herdenkingsdeken wat voor ons is gemaakt van Adinda haar kleding, maar dat natuurlijk niet alleen. In ieder hoofdstuk is ook te lezen hoe de dagelijkse dingen gaan en welke emoties rouw met zich meebrengt. In november, het vierde hoofdstuk, komt haar verjaardag ter sprake en in december, hoofdstuk 5, komen de feestdagen aan de orde. Zoals bekend zijn de feestdagen niet de makkelijkste dagen voor mensen die in de rouw zijn. Hoe geef je invulling aan deze dagen? In hoofdstuk 6 begint een nieuw jaar, januari 2023. Hoe start je een nieuw jaar zonder je dochter? In hoofdstuk 7,8 en 9 komen de pijn, de boosheid en het gemis meer naar voren. 

Ruimte voor de buitenwereld

In hoofdstuk 10 en 11 gaat het over de reis naar Santiago de Compostela. Wat heeft deze reis ons gebracht? In hoofdstuk 12 gaat het over de thuiskomst na de pelgrimstocht en hoe je dan weer verder gaat. In hoofdstuk 13 komt er ook wat ruimte voor de buitenwereld, want rouwen doe je niet alleen. In hoofdstuk 14 zijn we een jaar verder en kijk ik terug. Hoofdstuk 15 is voornamelijk het hoofdstuk van de gedichten, al komen die ook in andere hoofdstukken voor. In hoofdstuk 16 hebben mijn man en ik Adinda op een bepaalde manier ontmoet. Het was een bijzonder moment wat moeilijk onder woorden te brengen is, maar ik heb het toch geprobeerd. In hoofdstuk 17 komt Adinda haar verjaardag opnieuw naar voren. Hoe gedenk je de geboortedag van je dochter ruim een jaar na haar overlijden. Tot slot gaat hoofdstuk 18 over het vertrouwen in de toekomst. 

Wat rouw met je doet

Al deze hoofdstukken samen geven hopelijk een goed beeld over wat rouw met je doet, ook al is dat voor iedereen anders en heel persoonlijk. Er zijn geen regels voor. Wat ons heeft geholpen hoeft voor een ander niet zo te zijn. Het is dan ook een boek wat een inkijkje geeft in onze wereld van rouw en niet meer dan dat. Als dit boek het praten over rouw makkelijker maakt is mijn doel bereikt. Rouwen kun je namelijk nooit alleen. Je hebt anderen nodig om verder te komen en hopelijk kan ik door middel van dit boek daar een steentje aan bijdragen.