Gespreksuur: Lang, lang geleden

Gespreksuur op 16 mei 13:30  – 14:30 onder begeleiding van Jeanette de Kruijk.

Jeanette beviel 22 jaar geleden van haar dochtertje Fleurtje. Zij werd stilgeboren in de 29e week van de zwangerschap. In die tijd had ze geluk met een protocol in het St. Anna Ziekenhuis in Oss. Maar als je dat geluk niet had kon het zijn dat ze je kind bij je weghaalden omdat ze dachten dat je je dan niet aan je kind ging hechten. Vaak is niet bekend wat er met het kindje gebeurd is. Er werd gezegd: denk er maar niet meer aan en gewoon doorgaan, dat is het beste. Zo gingen de moeders verder, maar dat betekent niet dat het verdriet er niet is of dat het weg is. In dit uur is er de mogelijkheid om je ervaring te delen, vragen te stellen of gewoon te luisteren naar elkaar.

Wie is Jeanette?

De geboorte van Fleurtje heeft ervoor gezorgd dat ik op mijn 40^e heel hard geconfronteerd werd met de dood die ook nog eens heel dichtbij nieuw leven lag. Het was toen een heel groot en diep verdriet en ik voelde me heel kwetsbaar door de grote wond die ik had. Niemand had er schuld aan, maar wij moesten er wel mee verder. Omdat mijn biologische klok tikte en ik wist dat Fleurtje niet de enige was die bij mij geboren zou worden heb ik het verdriet weggestopt om weer zwanger te kunnen worden. Maar deze zwangerschap eindigde na 13 weken in een miskraam met een leeg vruchtzakje. De hoop op een levend kindje was weer vervlogen.

Daarna werd ik zwanger van Vincent. Hij is met 40 weken met een keizersnede geboren. Het allerbelangrijkste was dat hij geluid ging maken! En toen hij dat deed viel er een last van me af. Nu kon ik ook moeder zijn van een levend kindje wat ik mocht bewonderen, knuffelen en verzorgen. Ik genoot daarvan. Wat een liefde geeft dit kind me, onvoorwaardelijk!

Maar toen hij naar groep 3 ging stortte ik in. Ik kwam in een burn-out en leerde dat ik alles van mezelf móest maar ik kon niks meer. Geen energie, helemaal leeg, doodmoe op de bank.  Heel lang heb ik ertegen gevochten. Ik mocht niet moe zijn.

Mijn visie is dat het verdriet niet meer weggestopt hoeft te worden en niet meer zo pijnlijk hoeft te zijn. Het verlies kan jaren geleden zijn, maar doordat het toen vaak weggestopt werd is het rouwen weinig aan bod gekomen, net als ik ervaren heb. Ik ondersteun je met liefdevolle aandacht waardoor jouw grote verdriet er mag zijn. Samen gaan we ervoor zorgen dat je je kindje met alle liefde in je hart mee kunt dragen in je leven waardoor de pijn zal verzachten.

Bekijk de website van Vlindermama Jeanette.