Ik ben Maartje. Moeder van Boaz en Benja. Boaz is 10 en Benja is twee maanden oud geworden. Op 1 april 2018 overleed hij. Hij had vanaf zijn geboorte een hydrothorax (vocht in borstkas) en lag op de NICU in het LUMC. Het was niet levensbedreigend en het leek erop dat het te behandelen was, maar na twee maanden is hij aan een van zijn vele infecties overleden.
Met het vooruitzicht dat Benja zou gaan overlijden, dacht ik dat mijn leven in zou storten. Maar al op het moment dat hij stierf in mijn armen wist ik dat dat niet zo was. Ik voelde zoveel liefde, zoveel trots, zoveel dankbaarheid. Dat gevoel oversteeg al mijn verdriet. Tegen alle verwachting in is dat zo gebleven.
Ik wilde graag alle mooie emoties die er óók bij het overlijden van een kind horen graag een podium geven. Want natuurlijk is het vreselijk, natuurlijk is het intens verdrietig, natuurlijk word je verscheurd door het gemis en staat je hele wereld totaal op z’n kop. Maar er is meer dan alleen verdriet. Want de liefde die je hebt voor je kind gaat nooit weg, of ze nou leven of dat ze nou dood zijn.
Dát zou de titel moeten worden van het tijdschrift.
Ik zei mijn baan op en begon… Uit het niks. Via via zocht ik mensen om te interviewen. Ik vroeg hulp aan oud collega’s die bij een uitgeverij werkten om me advies te geven over het drukken maar ook over de distributie en over oplagecijfers. Ik vroeg hulp aan vriendinnen die voor tijdschriften schreven om me te helpen.
Ik liet flyers drukken om uit te delen op lotgenotendagen om de Facebookgroep onder de aandacht te brengen. Ik maakte presentaties voor de boekhandels om ze te overtuigen dit tijdschrift op te nemen in hun assortiment.
Ik zocht een vormgever, die overigens nog nooit een tijdschrift had gemaakt. Samen maakte we een design en beetje bij beetje ontstond daar een tijdschrift. Ik ben bedrijven gaan bellen om advertenties te verkopen. Het was niet makkelijk, maar het begin was er, wat was ik trots. Wat er ook gebeurde, dit blad zou er komen.
Voor Benja, voor mij, voor alle ouders die een kind moeten missen. En vooral voor alle kinderen die ons zoveel hebben gebracht, zoveel meer dan verdriet alleen
Ik ben Eline. Vrouw van Bas, trotse moeder van Louie * en van Izzy (1 jaar). Mijn eerste zoontje Louie kwam in 2021 dertien weken te vroeg ter wereld en overleed uiteindelijk na vier weken op de NICU aan de complicaties van zijn vroeggeboorte. Net als Maartje was dít het moment waar ik al die weken voor had gevreesd en net als Maartje viel ik niet in een gat, maar werd ik overspoeld met liefde. Van én voor Louie. Ik voelde mij zo dankbaar dat ik hem had leren kennen, dat hij degene was die mij moeder had gemaakt en dat ik al die liefde nog mocht voelen.
Wél had ik even het gevoel dat het niet klopte. Ik moest toch rouwen, verdrietig zijn en mij heel down voelen? Het was dan ook een verademing toen Maartje op mijn pad kwam en via NEL precies beschreef wat ik ook voelde, namelijk dat er meer is dan rouw, pijn en verdriet en dat de liefde van je kind nóóit verdwijnt. Als journalist ging mijn hart direct sneller kloppen bij het lezen van haar magazine. Ik vond het zó mooi dat ik haar weken heb gestalkt met de vraag of ik haar misschien kon helpen met het maken van een nieuwe editie.
Inmiddels zijn we een jaar en twee prachtige edities verder en ben ik nog elke dag zo blij en dankbaar dat ik Maartje, NEL en jullie ouders heb leren kennen en dat we er samen, vanuit liefde, voor zorgen dat al onze kinderen nooit vergeten worden!
Schrijf je in voor NEL's nieuwsbrief
Blijf één keer per maand op de hoogte van alles wat jij belangrijk vindt.
Je gegevens worden gebruikt voor het versturen van onze nieuwsbrief zoals omschreven in onze privacyverklaring.
© 2023 NEL Magazine | Privacyverklaring
