Tips voor de omstanders, hoe gaat ‘de buitenwereld’ om met jouw verlies. Wat willen wij graag laten weten aan vrienden, familie, maar ook de professionals en experts op dit gebied over onze belevingswereld.
‘Wat is er met jouw broertje gebeurd?’ vraagt ze. ‘Hij ging in de oven’, zegt Boaz. ‘In de oven?’ Het meisje kijkt een beetje verschrikt naar mij en naar de oven in onze keuken
Onze vaders, moeders, zussen, broers, vrienden en vriendinnen. Jullie houden van onze kinderen én van ons. Jullie voelen je eigen verdriet én ons verdriet. Hoe was het voor jullie? Op die dag. En daarna? Sylvia van Gelder, de oma van Oscar doet haar verhaal.
En een beoordeling op de schaal van rouw. En daar zat ik nou net niet op te wachten. Want als je een ‘goed’ kan halen voor rouwen, dan kan er dus ook een kans zijn op een ‘onvoldoende’. En een onvoldoende voor verdriet, dat kan toch niet?
Is er een grens voor wanneer een gemis universeel minder erg is? Is er een punt vanaf waar je ‘legitiem’ verdriet mag hebben om je verloren kind? Heb ik voor mijzelf die grens in mijn hoofd? Heb ik een idee over wat ‘erg’ is of wat ‘minder erg’ is?
De situatie is vast heel herkenbaar: Je ontmoet mensen voor het eerst en ze vragen nietsvermoedend naar je kinderen. Vertel je dat je een overleden kind hebt, of ontwijk je de vraag? Sophie schreef over haar ervaring.
Of juist niet! De juiste woorden zijn heel erg moeilijk, dat weten we. Maar dit vonden wij wel leuk en niet zo leuk.
Schrijf je in voor NEL's nieuwsbrief
Meld je aan en blijf op de hoogte van alles wat je belangrijk vindt.
Je gegevens worden gebruikt voor het versturen van onze nieuwsbrief zoals omschreven in onze privacyverklaring.
© 2021 NEL Magazine | Privacyverklaring
